Mijn reizen

Ik heb al veel mooie reizen mogen maken naar onder andere Amerika en Indonesië. De verhalen over Indonesie zijn inmiddels te lezen op mijn weblog. De reizen die we in Amerika hebben gemaakt volgen snel. We hebben Amerika twee keer bezocht. De eerste keer hebben we de westkust bekeken, we hebben drie weken rondgetrokken van  San Francisco naar Las Vegas. Een hele gave reis. De tweede keer hebben we de oostkust van Amerika bezocht met als beginpunt New York. De reis ging door Canada en toen via Washington weer terug naar New York. Een totaal andere reis met veel steden op het programma. Op de kaart is te zien in welke staten ik inmiddels ben geweest.

Naast de grote reizen heb ik veel vakantie doorgebracht in Europa. Wanneer alle rondreizen op mijn blog zijn beschreven wil ik ook graag vertellen over de vakanties in Europa. Op de kaart is alvast te zien in welke landen in ben geweest.

Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen en er wellicht iets aan hebben als jullie zelf die kant op gaan.

Dag 24,25,26, relaxen op het strand

De laatste dagen rusten we lekker uit. We vieren de verjaardag van Joost en brengen een bezoek aan Ubud. Ondanks dat we leuke jurkjes kopen valt de stad zelf een beetje tegen. Dit komt misschien ook doordat we maar weinig tijd hadden en de reis ernaartoe veel langer duurde dan verwacht.

We brengen veel tijd door op het strand en spelen nog wat spelletjes. Dan is het toch echt tijd om te vertrekken. Als alles weer in de tassen is gestopt vertrekken we met twee busjes naar de luchthaven. Daar shoppen we nog wat en dan begint de lange weg naar huis.

Het was een gave reis en we zijn allemaal blij dat we het gedaan hebben. Indonesië is een land waar alles te koop is, de hygiëne te wensen over laat, het eten lekker is en de mensen erg open en vriendelijk. 

Dag 23, surfen in Kuta

Om negen uur gaat de wekker en maken we ons klaar om te surfen. Na een ontbijt worden Joost, Lotte, Tomas, Heidi en ik opgehaald om naar de surfschool te gaan. We hebben les bij PROSURF school Bali in Kuta. Voor we de zee in gaan krijgen we instructies in school en oefenen we het opstaan op het droge. Dan krijgen we een plank en lopen we, op blote voeten, richting zee. De groep wordt opgedeeld in groepen van drie, die allemaal een eigen instructeur krijgen. We pakken  eerst een paar golven liggend op ons bord om te voelen hoe dat gaat. Dan oefenen we het opstaan nog een keer op het strand en dan begint het echte werk. Het lukt ons allemaal om een paar keer te staan. Ondanks een aantal botsingen en de vele kwallen komen we allemaal weer heel uit het water. We sluiten af met een duik in het zwembad, dit zit in de surfschool.

Als we weer naar huis gebracht wille worden naar het hotel gaat het fout. Onze transfer is niet opgeschreven en ze vragen ons veertig minuten te wachten. Daarna kunnen ze ons wel terug brengen. We eten wat in de school en als we dan vragen of de auto klaar staat beginnen ze allemaal te lachen. Er is geen auto en we krijgen 50.000 rupiah om een taxi aan te houden op straat. De taxi kost uiteindelijk maar 20.000 rupiah dus kunnen we ’s avonds nog een drankje nemen.

Rond drie uur zijn we in het hotel en genieten nog even van de zon en spelen een spelletje. We eten bij een pizzeria en gaan dan nog wat drinken in een strandtent met fatboys op het strand. Tegen elfen gaan de ouders naar huis en drinken wij nog wat. Om twaalf uur blazen we ballonnen op, want Joost is jarig. Tegen half een zijn we weer terug in het hotel.

Dag 22, reisdag naar Kuta

Onze laatste nacht in Lovina zit erop. Om kwart over acht ontbijten we nog een keer met pannenkoeken. Er staat om negen uur een tien persoonsbusjes klaar om ons naar Kuta te brengen. Onderweg stoppen we Gitgitwaterval. Om daar te komen moeten we een eind bergafwaards lopen langs allemaal kraampjes met houtsnijwerken en batik. Ze willen allemaal dat je binnenkomt en wat koopt. Ik ben meer geïnteresseerd in de kindjes die tussen de winkeltjes lopen. De waterval is erg hoog en gaaf. Na de klim de berg op, rijden we weer verder.

De volgende stop is bij apen langs de weg met uitzicht op een dal vol sawa’s. Daarna nog bij twee hindoetempels. We beseffen dat we eigenlijk maar heel weinig van dit geloof weten en besluiten in Nederland meer te weten te komen. De laatste stop is bij een restaurant en dan komen we bij ons hotel “Dyhana Pura”. Dit hotel ligt ook aan het strand, maar hier is het strand mooi en de zee schoon. De badkamers van het hotel zijn zwaar verouderd en het derde bed ligt verschrikkelijk. Verder ziet het er mooi uit.

We trekken de badkleding aan en samen met Joost, Martin en Tomas duik ik de zee in. Ook Heidi en Lotte doen een poging, maar worden afgeschrokken door kwallen en krabben. De golven zijn sterk en de stroming sterk, maar heerlijk! We liggen nog even op het strand tot de zon in de zee ondergaat. We douchen en eten dan in het hotel. Ook regelen we surflessen voor morgen. We worden om tien uur opgehaald. 

Dag 21, dolfijnensafari

Om tien over vijf gaat de telefoon, de wake-up call van de receptie. Erg vroeg, want we dachten half zes te hebben afgesproken. We blijven dan ook nog even liggen en komen om half zes in actie. Rond zes uur lopen we naar het strand terwijl de lucht al langzaam rood kleurt. We worden verdeeld over drie boten en ik ga samen met Lotte en Heidi in op dolfijnensafari. We krijgen een zwemvest aan omdat de vaarder ons niet alle drie tegelijkertijd kan redden. We zijn lang niet de enige, ik denk dat er zo’n dertig bootjes op het water dobberen, allemaal op zoek naar dezelfde dolfijnen. Wanneer er vinnen zichtbaar zijn schieten alle bootjes erop af. We hebben geluk en zien een groepje dolfijnen van dichtbij. Ze springen naast onze boot uit het water en verdwijnen dan weer snel. Wel gaaf dat het gelukt is om ze te zien.

We varen terug en gaan in het hotel ontbijten. Een groot pannenkoeken festijn! We eten onze buiken rond aan naturel pannenkoeken en pannenkoeken met banaan. Het vrouwtje dat ze bakt weet niet wat haar overkomt. Na het ontbijt stappen we om half negen weer in de bootjes, dit keer om te snorkelen. We varen naar het koraalrif en springen daar van de boot. Wat gaaf zeg! Het koraal heb ik nog niet eerder zo gezien en ook nog nooit zoveel soorten vissen bij elkaar. We zien onder andere maanvissen en blauwe zeesterren. We kijken onze ogen uit en worden geteisterd door vele mini kwallen. Over je hele lichaam voel je prikjes en dat is al snel niet meer uit te houden. We klimmen in de boten en varen terug.

Eenmaal in het hotel duiken we direct het zwembad in om van de laatste prikkels af te komen. Het is nu pas half tien en de rest van de dag blijven we aan het zwembad zitten. Heerlijk vakantie! Aan het einde van de dag laten we in het hotel onze nagels lakken en voorzien van nail art. Helaas duurt het lakken erg lang en droogt de lak niet super goed. Als iedereen klaar is gaan we om half acht uit eten. Dit keer niet in het hotel, want zowel het eten als de service is niet geweldig. We eten lekker en lopen dan terug naar het hotel. We pakken onze tassen in, schrijven in de dagboeken en gaan dan slapen. Morgen vertrekken we naar Kuta.

Dag 20, Lovina

We slapen vandaag lekker uit na alle reisdagen. Zonder de aanwezigheid van de minaretten slapen we de hele nacht door. Rond half tien loop ik samen met Lotte, pap en mam naar het ontbijt en daar lopen we Martin tegen het lijf. Hij heeft de hele nacht gereisd en is vanochtend vroeg aangekomen in het hotel. Tegen elfen is iedereen aangeschoven en hebben we alle pannenkoeken met banaan op. Na het ontbijt bespreken we de dolfijnensafari voor morgen en lopen we naar het centrum van Lovina.

We gaan shopjes af en eindigen op het strand. Dit moet HET strand van Lovina zijn. Het is inderdaad beter dan bij het hotel, maar ook hier is de zee vies en dus gaan we niet zwemmen. We lopen nog wat winkeltjes af en gaan dan lunchen bij een pizzeria. Na de lunch lopen we op ons gemak terug naar het hotel. Hier krijgen we thee met rijstenhapjes aangeboden als high tea. Ze zijn niet allemaal even lekker, maar het is leuk dat we iets krijgen. We zoeken verkoeling in het zwembad en om zes uur krijg ik een gezichtsmassage en een masker. Super lekker! Ook Heidi en Lotte krijgen een gezichtsmassage. Papa, Tomas, Petra en Otto worden volledig gemasseerd.

Na alle massages lopen we richting het restaurant. Daar ontmoeten we twee zussen van Sari. Erg gezellig en we wisselen facebookgegevens uit. Na het eten, dat erg lang op zich laat wachten, gaan we snel naar bed. Morgen om half zes gaat de wekker om dolfijnen te kijken.

Dag 19, reisdag naar Bali

De wekker gaat al om kwart voor zes en om kwart over zes zitten we aan het ontbijt. We willen met de boot van negen uur naar Bali, omdat de zee dan nog rustig is. Rond zeven uur rijden we weg, maar met dank aan de rekbare tuin hebben we de boot van half tien. De overtocht zou drie kwartier duren, maar dit wordt ruim een uur door stromingen in zee.

Eenmaal op Bali zien we al vrij snel apen langs de weg lopen en we stoppen om foto’s te maken. Later stoppen we nog een keer om te lunchen en dan rijden we door naar het hotel “Banyualit Spa & Resort”. Hier maken we nog een groepsfoto met de chauffeurs en nemen dan afscheid. We brengen de spullen naar de kamers. De kamer is klein, maar de badkamer is super groot, hier kunnen we met z’n drieën in rondjes hollen. Een ander voordeel is het gebrek aan minaretten! Het geloof is hier met name hindoeïsme. Als alles op de kamers staat gaan we naar het strand. Maar er is niet echt een strand en de bodem van de zee ligt vol met afval. Even een tegenvaller en we besluiten terug te gaan naar het hotel. Gelukkig staan er hier bedjes om het zwembad en daar liggen we de rest van de middag. Na het zwemmen is het douchen, klaverjassen en eten. Lotte, Joost, Tomas en ik sluiten de avond af met nog een potje klaverjassen en dan gaan we lekker slapen.

Dag 18, bezoek plantages en kampong

Na een heerlijke nacht, die een paar keer onderbroken wordt, staan we om kwart voor acht buiten om Petra wakker te zingen! Joost ligt helaas met buikkramp op bed en gaat vandaag niet mee. Gelukkig gaat het ’s middags weer goed met hem. Wij gaan na het ontbijt naar de cacao- en rubberplantages. Hier worden we rondgeleid door Heru, een Nederlands sprekende gids. Cacao groeit in grote vruchten aan een boom. Binnenin zitten allemaal witte bolletjes die slijmerig zijn en zuur smaken, die ze laten drogen. De rubberbomen worden iedere morgen om half vier “gemolken”. Met een mes wordt er een stuk van de bast gesneden, waardoor de boom gaat bloeden. Dit vocht wordt opgevangen en dat laten ze stollen aan metalen platen. Je krijgt dan witte plakken rubber. Deze worden gerookt en dan komen ze er bruin uit. De lappen worden gesorteerd op kwaliteit, verpakt en verkocht.

Ook krijgen we koffiebonen te zien en te proeven, niet lekker! Na de rondleiding gaan we weer naar een kampong. Zodra we binnenkomen worden alle kinderen geroepen en delen we ballonnen, pennen en potloodjes uit. Sommige kinderen hebben nog nooit een ballon gezien en kijken hun ogen uit als we er een opblazen. Vooral het leeg laten lopen vinden ze mooi. In een van de ballonnen leggen we een knoop en daar slaan we samen mee over. Een aantal trouwe fans volgen ons door het hele dorp en zwaaien ons uit als we weggaan.

Op de terugweg naar het hotel stoppen we bij een winkel waar ze zelf aluminium potten en pannen maken. Ze bewerken de platen door er met een steen op te slaan, dit maakt veel lawaai! Je zou er maar de hele dag in moeten werken, zonder gehoorbeschermers. Als we terugkomen bij het hotel zit Joost op ons te wachten en gaan we lunchen. De rest van de middag spelen we klaverjassen en lezen we een boek. Samen met mama en Heidi ga ik nog even wandelen om brommertjes te fotograferen die volgeladen zijn. Omdat Petra vandaag jarig is hebben we een feestmaal. Erg lekker! Na het eten kletsen we nog wat met Husen en gaan dan richting bed. Morgen vertrekken we naar Bali.

Dag 17, Bromo en reisdag naar Kalibaru

Na een hele korte nacht gaat om half vier de wekker. We kleden ons warm aan en gaan dan naar de jeeps. Op de parkeerplaats staan heel veel jeeps en er zijn veel mensen op de been. We zijn niet de enige die de zon op willen zien komen. In een grote slinger van jeeps rijden we naar het uitkijkpunt waar we de zonsopgang gaan bekijken. Nou ja, we rijden het grootste deel, zelf moeten we nog een stuk de berg oplopen en een trap van 214 treden beklimmen. Boven komen we op een plateau met uitzicht op diverse vulkanen. Ik ben blij dat we dit gedaan hebben, want het is erg mooi. Eerst komt de zon op en dan valt er steeds meer licht op de vulkanen.

Na het bekijken van de zonsopkomst rijden we met de jeeps naar de Bromo zelf. We parkeren op een grote zandvlakte en lopen dan door een oude krater naar de Bromo. Ook hier volgt een klim met uiteindelijk een trap. Eenmaal op de krater loop je op een kraterrand zonder hekjes met heel veel mensen tegelijk. Even spannend, maar wat is het gaaf om zo’n krater te zien waar rook uit komt. We gaan niet met de trap omlaag, maar lopen door een dikke lava-laag de krater af. Wat een ervaring! Voor mijn gevoel is het al middag, maar om negen uur zijn we alweer terug in het hotel. We gaan ontbijten en douchen daarna het lava zand van ons af. Dan begint rond half elf de reis naar Kalibaru. Dit duur ongeveer vier uur en dus is het nog lekker licht als we aankomen.

De kamer is rop en ligt in een mooie hoteltuin. We slapen in de bergen en dat betekend dat het niet erg warm is, we bewaren het zwemmen dan ook voor morgen. We gaan in het restaurant klaverjassen en dan eten. Tijdens het eten wordt er gedanst en Lotte, Tomas en ik doen mee. Na het eten hangen we de klamboes op tegen de muggen. Alleen laat het pleisterwerk los en vallen ze alle drie met plakhaak en al naar beneden. We slapen vannacht dus zonder klamboes.

Dag 16, reisdag naar de Bromo

Met een lange reisdag voor de boeg gaat de wekker om tien voor zeven. Ik heb wat onrustig geslapen doordat het erg gehorig was. Na het ontbijt laden we de auto’s in en vertrekken we om acht uur. Als we een kwartier onder weg zijn zet Iriyanto de bus langs de weg en komt Otto naar onze auto toe. We zijn Tomas vergeten. Hij zat nog op de wc en belde om te vragen waar wij waren. Iriyanto rijdt terug de bergen in om hem op te halen. Vanaf nu tellen we iedere keer of iedereen in is gestapt. De reis duurt lang, we stoppen voor koffie, lunch en om Martin af te zetten. Hij verblijft de komende dagen bij de schoonfamilie van Youri. We zien hem weer in Lovina.

Wij slapen vannacht op een hoogte van 3.000 meter. Het is goed koud als we de busjes uitstappen. De hotelkamers zijn mooier en schoner dan de recensies doen verwachten en het avondeten is lekker. We zijn pas om half acht in het hotel en gaan dan ook snel eten. In het restaurant wordt live muziek gespeeld. Allemaal gouden ouwe, erg gezellig. Na het eten zingen Lotte en ik een paar liedjes mee met de gitarist en de man achter het keyboard. Joost en Tomas komen ook het podium op, om samen met ons let it be te zingen. Al met al een super leuke avond. Het is 23.15 als we op bed liggen en over vier uur gaat de wekker. Samen met Henk en Judith (die nog aan moeten komen) gaan we morgen de zonsopkomst bekijken bij de Bromo.